“Het is goed zoals je bent, een prachtmens”
De provincie Noord-Holland vaart voor de derde keer mee tijdens de botenparade van Pride Amsterdam. Het thema van de provincieboot is 'Matching Pieces'. Inwoners uit de lgbtqia+-gemeenschap konden zich samen opgeven met iemand die zij een echte verbinder vinden. 4 duo's vertellen over hun betekenisvolle match en wat Pride voor hen betekent. Deze keer: Marjo, Wilmar, Sybrand en Theo Kuipers.
Marjo, Wilmar, Sybrand en Theo Kuipers.
Een verbindende plek voor Marjo en Theo Kuipers is het Foreestenhuis in Hoorn. Een doopsgezinde-remonstrantse kerk waarbinnen ze verschillende activiteiten organiseren voor de lgbtqia+-gemeenschap. Theo: “Ik heb nog nooit iemand gehoord die bezwaar heeft tegen de gemeenschap. De dominee is gay en vaart zelf ook mee tijdens de Canal Parade.”
Het is niet vanzelfsprekend dat ze in deze kerk zitten met hun 2 zoons, Wilmar en Sybrand. Marjo en Theo waren actieve katholieken, maar voelden zich door vragen over de geaardheid van Wilmar niet meer thuis in die kerk. Wilmar: “Ik ben blij dat jullie deze kerk hebben gevonden waarin het wel wordt geaccepteerd. Voor jullie is het geloof een belangrijk onderdeel van jullie leven. Het was door het geloof wel extra spannend om uit de kast te komen. Maar voor mijn ouders was mijn geaardheid totaal geen probleem. Als ik dat had geweten, dan had ik het eerder verteld.”
Marjo: “Voor ons is er gewoon geen verschil. Ik heb 2 zonen: een hetero- en een homozoon. Dat benoem ik ook altijd zo. We zeiden tegen Wilmar: ‘Het is goed zoals je bent, een prachtmens.’ Maar als ouders ben je toch bezorgd, want de maatschappij maakt je tot iemand anders. Terwijl Wilmar voor ons niet anders is. Een vriend van ons nam ons daarna mee naar Amsterdam en we zijn toen uit geweest in verschillende gay bars.” Wilmar: “Niet met mij, trouwens, maar ze wilden de gemeenschap ontdekken.” Theo: “Het was harstikke gezellig.”
Van het een komt het ander. Voor de Regenboogweek West-Friesland organiseren ze verschillende activiteiten in Hoorn: de Pride Walk, Regenboogviering, high tea bij het Leger des Heils, pubquiz, straatoptreden en een toneelvoorstelling. Ook zijn ze actief bij een Europees netwerk voor ouders van lgbti+-personen. Marjo: “Het is een heel actieve vereniging die staat voor onvoorwaardelijke liefde voor, en acceptatie van ieder kind. Het verhaal van trotse ouders is heel sterk.”
In de week dat het homohuwelijk werd gelegaliseerd in Malta zijn ze daar naar een conferentie voor ouders geweest. Onverwachts stonden ze voor een grote zaal de Nederlandse situatie uit te leggen. Marjo: “De activiteiten van het Europese netwerk worden gevolgd door ouders in landen waar het slechter gaat met de acceptatie. Het is mooi om te zien dat het netwerk en de verhalen een steun geven.” Maar Marjo vindt dat ze vooral op de achtergrond opereren. Waarop Wilmar grapt: “Het is maar wat je onder ‘achtergrond’ verstaat.”
“Jaren geleden stond Wilmar aan de kant te zwaaien naar ons, terwijl Marjo en ik op een boot stonden tijdens de Pride. Dat is wel grappig”, vertelt Theo. Maar het staat ook symbool voor de huidige situatie waarin zijn ouders actief zijn voor de gemeenschap. Wilmar: “Als je homo bent voel je je automatisch verbonden met de community, maar voor mij is het niet een heel groot ding in mijn leven. Mijn ouders voelen zich meer verbonden met de gemeenschap, want zij zijn echt strijders.”
En hoe kijkt zoon en broer Sybrand tegen alles aan? “Voor mij veranderde door Wilmars coming out niet veel. Het is nog steeds een broer waarmee ik een biertje kan doen”, zegt hij nuchter. Wel voert hij als leraar burgerschap gesprekken met studenten over jezelf zijn. “Ik heb vanuit mijn ouders en broertje meegekregen dat je die gesprekken voert vanuit de verbinding en door open te zijn."
