Betrokkenen bij de Spiegelboom

Lees hier meer over de mensen die met ons hebben meegedacht over de Spiegelboom.

Peggy Brandon

(Conservator en tijdelijk werkzaam voor het Nationaal Slavernijmuseum en directeur van Mocca, kenniscentrum cultuureducatie)

Op welke manier ben je in je dagelijks leven betrokken bij Keti Koti?

Ik ben in het dagelijks leven niet betrokken bij Keti Koti. Wel bij het gesprek over de positie van de geschiedenis van slavernij in het hedendaagse. Keti Koti is een moment van vreugde en verbinding en van herdenken.

Welke ontwikkelingen en behoeften zie je in deze tijdsgeest?

Ik zie dat de stilte over ruim 300 jaar geschiedenis is verbroken. Die geschiedenis heeft de samenstelling en welvaart van grote delen van de wereld tot in het heden bepaald en tot voortdurende ongelijkheid geleid. Het gesprek daarover geeft een kans tot een gelijkwaardige maatschappij.

Laura Polder

(Docent Social Work)

Op welke manier ben je in je dagelijks leven betrokken bij Keti Koti?

Het slavernijverleden is niet iets wat 150 jaar terug is gestopt en geen sporen heeft achtergelaten. Slavernij staat aan de basis van discriminatie, institutioneel racisme en andere vooroordelen. Helaas zijn er in 2023 nog dagelijks voorbeelden van die ik regelmatig hoor via mijn studenten, vrienden en anderen. Maar Keti Koti betekent voor mij ook het toe-eigenen van een cultuur; trots Angisa’s (*) dragen die ‘tori’s’ (**) vertellen, het gesprek aangaan met (groot)ouders over het verleden en ook het claimen van een erkende plek in onze superdiverse maatschappij. Keti Koti is voor mij het verleden binden aan het heden. 

Welke ontwikkelingen en behoeften zie je in deze tijdsgeest?

Dat Keti Koti een landelijke feestdag wordt waar op alle scholen aandacht aan wordt besteed. En dat men bewust wordt van hoe het verleden kan doorwerken in het heden door middel van bijvoorbeeld dialogen, onderwijs en natuurlijk viering. Zoals een Surinaams gezegde zegt; ‘Wij moeten de stenen uit het verleden oprapen, omdat anders onze (klein)kinderen erover blijven struikelen.’

Winston Brandon

(Imagineer)

Op welke manier ben je in je dagelijks leven betrokken bij Keti Koti?

Keti Koti is onderdeel van mijn familiegeschiedenis en -cultuur en als zodanig speelt het in meer en soms mindere mate door het jaar heen een rol. Ik ben tevens een van de initiatiefnemers van het collectief Koloniaal Haarlem, een platform dat evenementen en activiteiten met het koloniale verleden als thema ondersteunt. 

Welke ontwikkelingen en behoeften zie je in deze tijdsgeest?

We hebben door middel van onze telefoon dagelijks toegang tot enorm veel kennis. De behoefte die ik nu vooral zie is de behoefte om met deze kennis, aangeleerde skills en inzichten op grotere schaal van betekenis te zijn voor anderen. De behoefte verschuift dus steeds meer van het gebruik maken van aanbod van kennis en entertainment richting het faciliteren van ideeën, talenten en initiatieven. 

Edna Konadu

(Student Bestuurskunde)

Op welke manier ben je in je dagelijks leven betrokken bij Keti Koti? 

Eigenlijk bijna niet. Ik vertelde ook al tijdens de fysieke bijeenkomst dat Keti Koti onder de Ghanese gemeenschap bijna tot niet leeft. 

Welke ontwikkelingen en behoeften zie je in deze tijdsgeest?

Het is zeker merkbaar dat steeds meer mensen stilstaan bij bepaalde kwesties. Een goed voorbeeld hiervan is het besef van het belang van excuses. 10 jaar geleden was het moeilijk voor te stellen dat dit zo'n grote rol zou spelen. Het is een teken van vooruitgang dat we nu meer open staan voor verdraagzaamheid en streven naar acceptatie.

We maken een reis naar een samenleving waarin we meer tolerantie tonen en elkaars verschillen beter kunnen accepteren. Deze ontwikkeling is een positieve stap in de goede richting. Het laat zien dat mensen steeds bewuster worden van de noodzaak om elkaar te respecteren en ruimte te geven voor diversiteit.

Hoewel er nog steeds werk aan de winkel is, is het bemoedigend om te zien dat er veranderingen plaatsvinden. Het blijft belangrijk om deze reis voort te zetten en te streven naar een samenleving waarin iedereen gelijkwaardig wordt behandeld en geaccepteerd, ongeacht hun achtergrond of verschillende opvattingen.

(*) De angisa is een gesteven doek die als hoofddeksel gedragen wordt. De wijze van binden van de angisa zegt iets over de gemoedstoestand van de drager en heeft vaak een symbolische betekenis. 

(**) Verhaal of praatjes (afhankelijk van de context).